14. Finlandia

Finlandia - w pełnej nazwie: Republika Finlandii - leży w północnej Europie, nad Morzem Bałtycki. Jej sąsiedzi to: Norwegia, Rosja (nienależąca do UE) i Szwecja.
Stolicą i największym miastem Finlandii są Helsinki. Inne główne miasta to: Tampere, Turku, Oulu oraz niepokazane na mapie miasta Espoo (drugie co wielkości) i Vanta (czwarte co do wielkości); graniczą one z Helsinkami i tworzą razem z nimi jeden zespół miejski. Języki urzędowe to fiński i szwedzki. Domena internetowa - .fi.
Finlandia przystąpiła do Unii Europejskiej w 1995 roku, razem z Austrią i ze Szwecją.
Pod względem wielkości Finlandia znajduje się w czołówce Unii. Powierzchnia 338 tys. km² daje jej piąte miejsce, za Niemcami, a przed Polską. Natomiast liczba ludności wynosi zaledwie 5,2 mln (dziewiętnaste miejsce w UE). Biorąc pod uwagę wielkość tego państwa, to bardzo mało, na 1 km² żyje bowiem średnio tylko 16 osób. Jest to najmniejsza gęstość zaludnienia w całej Unii. Pod względem zamożności Finlandia plasuje się na dziewiątej pozycji.
Polonia w Finlandii liczy 5 tys. osób. Pierwszą dużą, bo czterotysięczną grupą Polaków, która się tu osiedliła, byli żołnierze armii rosyjskiej, stacjonujący do 1917 roku w Helsinkach i okolicy.
Ciekawe miejsca w Finlandii to m.in. zaznaczone na mapie: Inari (nr 1), archipelag Kvarken (nr 2), Petäjävesi (nr 3) i Rauma (nr 4).

Granice Finlandii

Zaczynamy od północnego zachodu, czyli od górnego lewego rogu mapy. Jesteśmy na Morzu Norweskim. Przemieszczamy się na wschód wzdłuż górnej ramki mapy. Natrafiamy na obszar mapy wychodzący poza ramkę. Znajdujemy się w Norwegii. Idziemy dalej na wschód do miejsca, w którym znowu pojawia się ramka mapy, po czym robimy krok na południe, aby znaleźć się na granicy norwesko-fińskiej. Teraz mamy do pokonania krótki odcinek na południe. Zatrzymujemy się na pograniczu Finlandii, Norwegii i Rosji (od wschodu). To będzie początkowy punkt naszej wyprawy.
Najpierw poznamy granicę z Rosją, która jest wschodnim sąsiadem Finlandii. Przemierzymy ponad 1300 km na południe.
Granica biegnie przez wyżynę Maanselka, dość krętą linią.
Następnie kieruje się na południowy wschód i niedługo potem na południowy zachód, otaczając od wschodu Pojezierze Fińskie. Przekonamy się o tym, gdy natrafimy na jezioro będące najdalej na wschód wysuniętą odnogą jeziora Saimaa (s a), największego akwenu Finlandii.
Minąwszy jezioro Saimaa, zmierzamy w kierunku Zatoki Fińskiej, gdzie kończy się granica z Rosją.
Teraz udajemy się na południowy zachód. Poznajemy południowe wybrzeże Finlandii. Mijamy stolicę - Helsinki (h l) - i dochodzimy do wysuniętego najdalej na południe półwyspu Hanko. Uwaga: w tym miejscu mapa wychodzi poza ramkę.
Z półwyspu Hanko wyprawiamy się - ok. 80 km na zachód - na położone u wejścia do Zatoki Botnickiej Wyspy Alandzkie (a l). Ten największy fiński archipelag tworzy ok. 20 tys. wysp, z których swoje nazwy ma ponad 6,5 tys., a tylko ok. 30 jest zamieszkanych. Niezliczone skaliste wysepki wchodzące w skład Alandów to tzw. szkiery. Powstały one w wyniku częściowego zatopienia pagórkowatych terenów polodowcowych.
Trzeba wiedzieć, że również większa część wybrzeża Finlandii to właśnie wybrzeże szkierowe, zwane też skjerowym, charakteryzujące się obecnością licznych przybrzeżnych wysepek. Na mapie tego nie widać, niech więc przemówią liczby. Długość linii brzegowej Finlandii wynosi 1100 km, a po uwzględnieniu kilkudziesięciu tysięcy wysp - 4600 km, czyli ponadczterokrotnie więcej.
Wracamy na stały ląd i kierujemy się na północ. Idziemy wschodnim wybrzeżem Zatoki Botnickiej, w całości należącym do Finlandii. Zachodnie wybrzeże tej największej zatoki Bałtyku leży w granicach Szwecji.
Mijamy miasto Turku (t k), a następnie ciekawe miejsce nr 4, którym jest Rauma.
W miejscu zmiany kierunku na północno-wschodni zatrzymajmy się i zróbmy krótki wypad na zachód, na archipelag Kvarken, czyli ciekawe miejsce nr 2.
Docieramy do miasta Oulu (o u). Niebawem kierunek zmieni się na zachodni, gdyż Zatoka Botnicka sięga tylko niedaleko na północ od tego miasta.
Mijamy ujście rzeki Kemi (k m) i zatrzymujemy się przy ujściu Torne (t o), które znajduje się bardzo blisko na zachód od Kemi. Torne w swoim dolnym biegu oddziela Finlandię od jej zachodniego sąsiada - Szwecji.
Idziemy na północ, w górę Torne.
Rzeka zmienia kierunek, a my nadal podążamy na północ, po czym na północny zachód, przemierzając wyżynną krainę Ounasselka. Warto wiedzieć, że faktycznie granica fińsko-szwedzka nadal biegnie rzeką - dopływem Torne, o nazwie Muonio, niepokazanym na mapie.
Kierunek zmienia się na wschodni. Znajdujemy się w Górach Skandynawskich, na styku granic Finlandii, Szwecji i Norwegii, która jest północnym sąsiadem Finlandii.
Granica fińsko-norweska biegnie na wschód, a następnie na północ (uwaga: miejsce najdalej wysunięte na północ znajduje się już poza ramką mapy). Na 250-kilometrowym odcinku granicę stanowi niepokazana na mapie rzeka Tana.
Zmiana kierunku na południowy jest dla nas sygnałem, że zbliżamy się do końca granicy z Norwegią, a zarazem do początku granicy z Rosją, skąd wyruszyliśmy na poznanie granic Finlandii.